Emiel: ‘Nooit meer de behoefte gehad aan een andere werkgever’
Op 1 juni 2022 is Emiel Webbe 25 jaar in dienst bij BK ingenieurs. Heel wat hobbels heeft hij genomen in zijn werk en met zichzelf om te komen waar hij nu is. Emiel is kritisch, zelfdenkend, van nature nieuwsgierig en zéker niet op zijn achterhoofd gevallen. Dat hij het hart op de tong draagt zal iedereen die hem kent beamen. ‘Ik ben de enige medewerker die knallende ruzie heeft gehad met Bert Zijl en nog steeds bij BK ingenieurs werkt. Dat zegt toch wel wat.’ Aldus Emiel met kwajongenssnoet.
Emiels loopbaan is geen standaard loopbaan, als die al zou bestaan. Dit heeft hij onder meer te danken aan zijn niet-alledaagse persoonlijkheid, oog voor detail en zijn grote rechtvaardigheidsgevoel. ‘Wie mij op waarde kan schatten en vertrouwen geeft, heeft een zeer trouwe en gemotiveerde medewerker aan mij. BK ingenieurs heeft mij altijd gesteund, begeleid en kansen gegeven.’
Ongewone start
Met zijn Grafische School-diploma op zak startte Emiel zijn loopbaan bij Koninklijke Joh. Enschedé als Grafisch Technicus Snijden en Grafisch Vakman Vouwen. De grafische sector floreerde toentertijd. Aardig salaris, goede cao, ploegentoeslag, extra vrije dagen. Emiel had na tien jaar meer in z’n mars, maar in zo’n groot bedrijf werd dat niet altijd gewaardeerd. Toen de Euro ging komen en reorganisatie nodig was, kreeg hij een jaar de tijd en begeleiding om een andere baan te zoeken. ‘Het was gewoon tijd voor iets anders. Thuiszitten was niets voor mij, dus ik zocht een bezigheid. Als vrijwilliger was ik al jaren actief bij de Reddingsbrigade IJmuiden. Nu wilde het toeval dat de Reddingsbrigade het verzoek kreeg om met een boot te helpen bij een waterbodemonderzoek in het Noorzeekanaal’. Emiel, actief en bevlogen lid van de Reddingsbrigade, ging daarop met een sloep het Noordzeekanaal op om de boorploeg van BK ingenieurs te helpen. ‘Ik had geen idee wat die jongens aan het doen waren, maar het was buiten en gezellig. Ik vertelde dat ik een baan zocht, dus als ze iemand zochten mochten ze me bellen. Nou, dat bleek niet tegen dovemans oren gezegd.’
Even komen babbelen
‘Direct de maandag erop kreeg ik een belletje of ik even kon komen babbelen op kantoor van BK ingenieurs. De jongens hadden mijn boodschap blijkbaar doorgegeven. Ik naar de Mandenmakerstraat, waar het halve directieteam koffiepauze had. Bert vroeg me: ‘Jij wilt aan het werk. Wat wil je dan doen hier?’ Ik zeg: ‘Geen idee wat jullie hier doen, maar ik wil van de straat af.’ Als snel kwamen we een arbeidsoriëntatiestage van zes weken overeen. Dan kon ik kijken of ik het wel leuk vond bij BK ingenieurs. ‘Ik was allang blij dat ik iets om handen had. De volgende dag mocht ik als eerste klus met collega Tjerk mee. Wat denk je? Een bodemonderzoek op een bouwkavel naast Joh. Enschedé! Het waren leuke en leerzame weken.’
Junior boormeester
‘De tijd vloog om en het afrondende stagegesprek kwam eraan. Nog vóór ik kon zeggen of ik wilde blijven, zei Bert: ‘Emiel, ik wil je hebben als junior boormeester, maar op één voorwaarde: dat je milieukunde gaat studeren. En ik kan je een magerder salaris bieden dan je nu hebt.’ Nou, daar had Emiel wel oren naar. Het begeleidingsbureau vond het helemaal geen goed plan, veel te laag salaris in vergelijking met wat hij bij Joh. Enschedé kreeg! Maar eigenwijs als altijd, deed Emiel het toch. ‘Ik was ongebonden! Geld is niet zo belangrijk. Lol hebben op je werk is meer waard dan een paar honderd gulden*. Van die beslissing heb ik nooit spijt gehad.’
Milieukundig boormeester
De studie milieukunde hield in: elke week een avond met alle milieujongens op kantoor college volgen van interne en externe docenten. En doordeweeks het veld in met meer ervaren collega’s om het vak te leren. Hoe je bodemonderzoek doet, wat sanering inhoudt, hoe je de grondlagen herkent, wat de verontreinigingen kunnen zijn enzovoort. ‘Ik vloog door de opleiding, ontving mijn diploma en was binnen no time milieukundig boormeester. Vanaf dat moment was ik dagelijks met de rode boorbus van ‘BK ingenieurs- en milieuadviesbureau’ (zie foto) in het veld te vinden en binnen een paar jaar was mijn salaris bijgetrokken.’
Normen
‘In die tijd hoefde een boormeester niet gecertificeerd te zijn volgens NEN, ISO en BRL, maar hadden we wel behoefte aan een handboek veldwerk. Iedereen binnen BK ingenieurs schreef eraan mee. Toen eenmaal de BRL was opgetuigd voor milieukundig begeleider in 1998 had het niet veel gescheeld of ik was de eerste boormeester in Nederland met deze certificering. Ik slaagde wel, maar de auditor bleek niet bevoegd te zijn om te certificeren. In zijn herkansing kreeg ik het wél, maar ik was niet meer de eerste. Ook veiligheid kreeg later zijn eigen norm, dus er volgden allerlei cursussen en certificeringen om ‘bij’ te blijven, zoals VCA, de CROW 132 (nu CROW 400), DTA en DLP (deskundig leidinggevende projecten), zodat ik ook als veiligheidskundig begeleider aan het werk kon.’
Grote projecten
‘Aan meerdere grote projecten heb ik mogen meewerken, zoals de bodemsanering van de Westergasfabriek in Amsterdam en het treinensloopterrein in Mijdrecht. Een groot project waar ik milieukundig begeleider werd, was Oud-Beijerland. Daar vond bodemsanering plaats van een voormalig gasfabrieksterrein. BK ingenieurs leverde ook de projectleider, veiligheidskundig begeleider en civieltechnisch toezichthouder. Samen met collega Richard was het elke dag heen en weer van Velserbroek naar Oud-Beijerland. Dat waren zúlke lange dagen, dat ik in overleg een kamer inrichtte en betrok in een oud politiebureau op het terrein. Alle belangrijke zaken waren daar aanwezig: verwarming, toilet, keuken, alles. Ik bivakkeerde daar een groot deel van de werkweek. Ideaal. Later vertrok de civieltechnisch toezichthouder. Ik nam zijn taken over en begeleidde daarnaast de nieuwe milieukundig begeleider.’
MVK
‘Omdat ik ondertussen praktisch een halve veiligheidskundige was, bood BK ingenieurs aan dat ik de opleiding tot middelbaar veiligheidskundige (MVK) kon gaan doen. Het punt was alleen: mijn opleidingsniveau op papier was te laag. Daarom moest ik allerlei instapcursussen volgen, die ik met gemak aan bleek te kunnen. Toen rees het idee om een inschatting te laten maken door een opleidings-/certificeringsbureau van mijn niveau en technische kennis. Die kwam. Onmiddellijk kreeg ik vrijstelling voor de vooropleidingen en kon ik aan de daadwerkelijke opleiding beginnen. Daar zette ik de toon door meteen de eerste les een gelikte presentatie te geven, waarmee ik de lat voor de anderen hoog legde. De studie doorliep ik gladjes, mede doordat BK ingenieurs de perfecte voedingsbodem is om het te leren; er is zo veel collectieve kennis aanwezig!’
Veiligheidskundige
De presentatie voor het examen leek eerst kansloos. Emiel had onderzoek gedaan naar arbeidshygiëne bij werken met gecoate gasleidingen in opdracht van de Gasunie. Daar was nogal veel om te doen. De Gasunie had al onderzoek gedaan en meende dat er geen extra risico’s waren voor de werknemers. Daar had Emiel een heel ander idee bij. En wie denk je dat er in de beoordelingsjury zaten? Een veiligheidskundige van de Gasunie en een ervaren chemicus. ‘Hoe kon ík als broekie met mijn advies hen overtuigen? Maar aan het eind waren ze dik tevreden. Ik had een overtuigend verhaal, had eigen onderzoek gedaan en me bekommerd op de mensen die het werk moesten uitvoeren. Daar ging het om. ‘Hier staat een veiligheidskundige!’ zeiden ze. Ik was geslaagd.’
Grote klus
‘Met mijn nieuwverworven kennis kon ik direct in Amsterdam veiligheidskundige begeleiding geven op een bouwwerk van 700 man. Er was daar een incident geweest, de veiligheidskundige was vertrokken en ik kon het geheel weer vlot trekken. Jarenlang ben ik daar de vaste man geweest. We hebben daar hele mooie prestaties geleverd. Ruim tien jaar heb ik voor diverse grote opdrachtgevers een bijdrage kunnen leveren aan de bewustwording van medewerkers om veilig te werken. Ik ben daar nog steeds erg trots op.’
Nieuwe functie
In 2020 kwam er een plek vrij bij BK ingenieurs als civieltechnisch toezichthouder. Daar was ik natuurlijk al bekend mee. Uiteraard moest ik wel de nodige cursussen doen om alle kennis op peil te hebben, maar zo kreeg ik toch weer een nieuwe functie en uitdaging bij dezelfde werkgever. Natuurlijk had ik best bij een andere werkgever kunnen gaan werken, maar ik zoek mijn uitdaging binnen BK ingenieurs. Het gras is hier nog groen genoeg. En weet je, je kunt wel weg willen, maar je neemt jezelf altijd mee. BK ingenieurs heeft me meerdere mooie kansen geboden en ik heb ze allemaal aangepakt. En uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: fijn werken en goed werk leveren. Die 25 jaar is zó snel gegaan, ik kan er met mijn pet niet bij!’
Op de foto zie je Emiel als junior boormeester aan het werk met zijn rode boorbus vlak bij het bruggetje van Bartlehiem, één van de stempelplaatsen van de Elfstedentocht.
